Jaka stal na nóż? Jaki jest najlepszy surowiec na noże? O tym dzisiaj w naszym najnowszym wpisie blogowym. Wielu ludzi oczekuje od noża niezawodności, trwałości i ostrości. Wykonanie takiego noża może być jednak bardzo trudne. Głównie ze względu na konieczność doprowadzenia samego ostrza do bardzo cienkiej postaci. Zmniejsza to znacząco odporność samej stali na rdzewienie i uszkodzenia. Bardzo ważny jest tutaj odpowiedni wybór materiału na nóż. Zły dobór metalu może powodować szybkie uszkodzenie noża, bądź jego stępienie. Nie wszystkie metale są przeznaczone dla noży, dlatego dziś przedstawiamy Wam najlepszą stal na noże.
Jaka stal na nóż? Rodzaje stali na noże
Jaką stal na nóż wybrać? Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta. Rozróżniamy trzy rodzaje stali na noże: narzędziową, węglową oraz nierdzewną. Poniżej opisujemy krótko charakterystykę danej stali.
- Narzędziowa
- Węglowa
- Nierdzewna
Stal narzędziowa na noże
Stale narzędziowe to w większości stale węglowe. Jest to jeden z najpopularniejszych surowców do wyrobu noży. Stal narzędziowa ma w swoim składzie dodatkowe pierwiastki stopowe, które zwiększają właściwości mechaniczne. Owe pierwiastki wpływają również na odporność stali na korozję, choć nie do poziomu stali nierdzewnej.
Jednym z gatunków stali narzędziowej stosowanej jako materiał na noże jest A2 . Chociaż nie może osiągnąć twardości tak wysokiej jak niektóre inne stale narzędziowe, ma doskonałą wytrzymałość i odporność na ścieranie. Jednak nóż wykonany ze stali narzędziowej A2 może korodować, jeśli nie będziemy o niego odpowiednio dbać.
Stal narzędziowa o oznaczeniu D2 to kolejna opcja, która ma lepszą odporność na korozję niż A2. Ma ona więcej chromu w stopie, co zwiększa jej odporność mechaniczną. Z kolei stal M2 to stal narzędziowa, która ma doskonałą ścieralność, jednak nie jest dość odporna na pęknięcia. Ponadto koszty produkcji noży ze stali M2 są dość wysokie. Wykonuje się je głównie ręcznie na indywidualne zamówienie.
Jaka stal węglowa na nóż?
Stal węglowa jest bardzo popularna przy produkcji noży. Zapewnia ona ostrzu noża twardość i wytrzymałość potrzebną do wytrzymania uderzenia i zużycia. Stal wysokowęglowa wymaga jednak odpowiedniej obróbki cieplnej Jeśli zastosujemy zbyt szybkie hartowanie, nóż będzie zbyt kruchy i może pękać. Z kolei jeśli stal będzie mogła się normalizować lub wyżarzać, będzie zbyt miękka i nóż nie będzie trzymał ostrej krawędzi zbyt długo.
Noże ze stali węglowej mogą również być podatne na rdzewienie. Wynika to z faktu, że stale węglowe nie zawierają wielu pierwiastków stopowych, które chronią je przed korozją. Należy więc szczególnie uważać, aby ostrze ze stali węglowej nie rdzewiało. Popularne gatunki stali węglowej do produkcji noży to C1045 , C1075 i C1090.
Jaka stal nierdzewna na nóż?
Stal nierdzewna to zupełnie inny rodzaj metalu do wyrobu noży. Zawiera ona dodatek chromu i innych pierwiastków stopowych, które zwiększają odporność na korozję. Noże ze stali nierdzewnej zwykle wykonujemy z ferrytycznej lub martenzytycznej stali nierdzewnej. Rodzaje martenzytyczne i ferrytyczne stali nierdzewnej muszą mieć wystarczająco wysoki poziom węgla, aby osiągnąć wysoką twardość. Wykazują one bardzo dobre parametry odpornościowe. Popularne gatunki stali nierdzewnej to 420 i 440.
Do produkcji noży wykorzystuje się również stal nierdzewną austenityczną o oznaczeniu 316. Gatunki austenityczne zawierają na ogół wysoką zawartość chromu, co zwiększa ich odporność na korodowanie. Podczas wytwarzania noży należy unikać niskoemisyjnej wersji austenitycznej stali nierdzewnej, takich jak 304L , chyba że głównym problemem jest odporność na korozję, a żywotność ostrza jest drugorzędna.
Istnieją również stale nierdzewne utwardzane przez wytrącanie, które mają doskonałą odporność na korozję i hartowność. Zwykle stosujemy je w aplikacjach, w których korozja jest dużym problemem. Powszechnie stosowana stal nierdzewna utwardzana wydzieleniowo do ostrzy to 17–7 PH. Aby osiągnąć maksymalne korzyści z tych stopów do produkcji noży, trzeba wiedzieć, jak prawidłowo utwardzać przez wytrącanie metalu.
Właściwości stali na noże
Stal na noże charakteryzuje się wieloma cechami i właściwościami. Noże powinny być wykonywane z stali odpowiedniej do danego zadania, lub właściwości na których nam bardziej zależy. Poniżej prezentujemy najistotniejsze cechy stali nierdzewnej z przeznaczeniem do wytwarzania noży.
Twardość stali
- twartość stali to zdolność do przeciwdziałania deformacjom pod wpływem naprężeń i przyłożonych sił. Twardość w stalach nożowych jest bezpośrednio skorelowana z wytrzymałością i jest ogólnie mierzona za pomocą skali Rockwella C (aka „HRC”).
Wytrzymałość stali na noże
- Stal na noże musi być odporna na uszkodzenia takie jak pęknięcia lub powstawanie wiór pod wpływem uderzenia lub „nagłego obciążenia”. Istnieje wiele różnych sposobów pomiaru wytrzymałości stali nierdzewnej (tj. Charpy, Izod). Ogólnie rzecz biorąc, im twardsza stal, tym jest ona mniej wytrzymała na uszkodzenia mechaniczne.
Odporność na zużycie
- Odporność to zdolność stali do wytrzymania uszkodzeń spowodowanych zarówno zużyciem ściernym, jak i przyczepnym . Zużycie ścierne występuje, gdy twardsze cząstki przechodzą przez bardziej miękką powierzchnię. Zużycie adhezyjne występuje, gdy usuwane zanieczyszczenia z jednej powierzchni przyczepiane są do drugiej. Odporność na zużycie zasadniczo koreluje się z twardości stali, ale jest również silnie uzależniona od specyfikacji chemicznej stali. W przypadku stali o jednakowej twardości, stal z większymi węglikami (uważane za mikroskopijne, twarde, odporne na zużycie cząstki) będzie zwykle bardziej odporna na zużycie. Jednak węgliki mogą stać się kruche i pękać, zmniejszając w ten sposób wytrzymałość.
Odporność na korozję
- Wytrzymałość na rdzę spowodowaną przez elementy zewnętrzne, takie jak wilgoć i sól. Należy pamiętać, że wysoka odporność na korozję wiąże się z poświęceniem ogólnej wydajności krawędzi.
Utrzymanie krawędzi
- Retencja krawędzi oznacza, jak długo ostrze zachowa swoją ostrość, jeśli będzie podlegało okresom użytkowania. O tym wszyscy dziś mówią, ale niestety pomiar retencji krawędzi nie ma zdefiniowanego zestawu standardów i wiele danych jest subiektywnych. Najczęściej uważa się, że retencja krawędzi to połączenie odporności na zużycie i krawędzi odpornej na odkształcenie.